Mostrando entradas con la etiqueta reir para no llorar. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta reir para no llorar. Mostrar todas las entradas

sábado, 28 de diciembre de 2013

Puer tympanista (bis)


Como es costumbre celebrar los Santos Inocentes con inocentes bromas, repito y propongo este ya clásico villancico en versión 'clasicior-2' bromeando con cierto estilo, sin vulgaridades. Insisto en que la versión que presento merece ensayarse y cantarse. Sic!

Si se aprende de memoria, mejor. Ya se sabe que para las cosas serias nada como el latín, que en el Cielo entienden muy bien y, para ciertas cosas, es el idioma preferido en las Alturas, por eso es preferible escoger con garantías.

Itaque, ecce versio latina cantici natalis Pueri Tympanisti:


Iter ducens ad Betlehem
transit per vallem nivosum pom-pom
volunt pastores Regem videre
portantes dona Ei rompom-pom-pom, rompom-pom-pom,
rompom-pom-pom.

Natus in stabula Betlehem
Deus Infans
     (hic corus dicit in eco "Deus Infans" bis, in diminuendo)
Infans Jesu, po-rompom-pom-pom
Sum pauper sicut Tu, po-rompom-pom-pom
Afferre nequeo, po-rompom-pom-pom
Quod dignum Domino, po-rompom-pom-pom, rompom-pom-pom, rompom-pom-pom
Tibi pulsem vis, po-rompom-pom-pom
Tympanum

In itinere ad Betlehem
Cum rythmo tympani deambulo pom-pom
Nulla meliora Tibi possideo
Gravis sonus amoris canticum est
rompom-pom-pom, rompom-pom-pom

Cum vidit me Deus coram-porompompom
Subrisit mihi, subrisit mihi, subrisit mihiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii... ... ...

¿Qué tal? Como ya conté, encontré la versión y la he re-versionado da capo. Advierto que, para cantarla adecuadamente, hay que tener sentido del ritmo y cierta gracia para la acomodación del verso (sílaba y acento), porque si no, no sale.

¡Que Uds. lo canten bien!

(...y si no, hagan karaoke con el yutube)






+T.

jueves, 19 de diciembre de 2013

Cómo te extraño !!!




Perdonen ustedes si no entienden la letra. La letra de esa copla es camarón-surrealista, de uno que no me gusta, un 'cantautor' del rojerío de la movida; pero me gusta cómo la canta esa malagueña, una de las mejores voces copleras del momento, delicada y entonada como pocas. El motivo de ponerla, si no lo adivinan, no merecen Uds. que se les explique, y mejor lean y/o escuchen otra cualquier cosa. Sin disculpas.

El tono ha bajado tanto, está tan degradado, que da fatiga enfrentarse cada mañana con el trompazo del día, porque ya hemos asumido que con él, con el nuevo, hay shock diario (o show, según se mire).

Ayer me encontré en internete una pamplina del merchandising kitsch que, en otras circunstancias, hace menos de un año, me habría parecido grotesco, pero ahora, después de estos meses, en cuanto lo ví me cayó simpático, miren:

Muñeco Benedicto 16º

Estoy tentado de pedirle uno a los Reyes, para que me haga compañía en las noches oscuras post-benedictinas.

He considerado si pudiera estar sufriendo una regresión eclesio-endógena, y que necesite del muñeco como el niño traumatizado de su osito de peluche, para poder soñar tiempos mejores...

...si Uds. me comprenden.

¡Pobrecito!

(Dígolo por mí, por ti y por todos: ¡Pobrecitos!)


+T.